ماه پیش گرمترین ماه زمین در 150 سال گذشته بود! - وبلاگ اخبار جدید

به گزارش وبلاگ اخبار جدید، به گفته ناسا ماه ژوئیه سال 2023 گرم ترین ماه زمین از سال 1880 تا به امروز بوده است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک سال این چنینی به ما نگاهی اجمالی از تاثیر افزایش دما و باران های شدید بر جامعه و زیرساخت های حیاتی می دهد که در دهه های آینده تحت فشار قرار می گیرند.

در پی آتش سوزی های غم انگیز هاوایی که باعث مرگ بیش از 90 نفر شد، کارشناسان ناسا روز دوشنبه (14 اوت) گردهم آمدند تا درباره شرایط اضطراری آب و هوایی سیاره ما بحث نمایند. این مصاحبه کاملا شوکه نماینده بود.

نه تنها اعضای این میزگرد تایید کردند که ماه ژوئیه امسال گرم ترین ماه از اواخر دهه 1800 تا به امروز بوده، بلکه پنج ژوئیه اخیر، گرم ترین ماه های ژوئیه در پایگاه داده ناسا هستند. آژانس فضایی ناسا بعلاوه پیش بینی می نماید که سال آینده گرم تر نیز خواهد بود.

به طور خاص، بیانیه ای که بلافاصله پس از کنفرانس منتشر شد، بیان می نماید که ماه ژوئیه 0.43 درجه فارنهایت (0.24 درجه سانتیگراد) گرم تر از هر ژوئیه دیگری در موارد ثبت شده ناسا بود که به سال 1880 برمی گردد و 2.1 درجه فارنهایت (1.18 درجه سانتیگراد) گرم تر از میانگین دمای ماه ژوئیه بین سال های 1951 و 1980 بوده است.

سارا کاپنیک (Sarah Kapnick)، دانشمند ارشد اداره ملی اقیانوسی و جوی، در این کنفرانس گفت: این ژوئیه گرم ترین ماه ژوئیه بوده و یک نکته مهم در مصاحبهی روز گذشته این بود که بشر افسار این حقیقت ناگوار را در دست دارد.

گاوین اشمیت (Gavin Schmidt)، مدیر موسسه مطالعات فضایی گادرد ناسا، می گوید: پدیده های بلندمدتی که از قرن نوزدهم، به ویژه از دهه 1970 شاهد آن ها بوده ایم، همه ناشی از اثرات فعالیت های انسانی است.

اصطلاح انسان زاد (anthropogenic) به فعالیت های انسان محور مانند سوزاندن زغال سنگ برای فراوری برق، قطع درختان برای ایجاد زیرساخت ها و افزایش آلودگی هوا اشاره دارد.

اشمیت شرح داد که داده های ناسا به وضوح سایر عوامل تغییرات آب و هوایی مانند رویداد های ال نینو که الگو های آب و هوایی طبیعی هستند که منجر به گرم شدن سطوح اقیانوس ها می شوند و فعالیت های آتشفشانی را نشان می دهد که در مقایسه با مولفه های انسانی تأثیرات بسیار بسیار کوچک تری بر گرمایش جهانی می گذارند.

برای مثال، طبق داده های این آژانس فضایی، ال نینو می تواند منجر به افزایش موقت دما در حدود 0.1 درجه سانتی گراد گردد، اما گرمایش جهانی که تا به امروز مشاهده شده است، بسیار بیشتر از این میزان است.

اشمیت گفت: بدون یاری انسان به محرک های تغییرات آب و هوایی، ما شاهد دمایی که در حال حاضر مشاهده می کنیم، نخواهیم بود.

مشاهدات دراز مدت این تیم از مدل های آماری مملو از اطلاعات مربوط به تکامل دمای زمین به دست می آید، زیرا با فرآیند های مختلفی که در سراسر کره زمین اتفاق می افتند، چه طبیعی و چه غیر طبیعی، مرتبط است.

کاپنیک می گوید: دما هایی که ما اکنون تجربه می کنیم، تنها در صورتی می توانند ایجاد شوند که انتشار گاز های گلخانه ای در جو و تغییر کاربری زمین را که ما ایجاد نموده ایم، در نظر بگیرید.

چنین افزایش دمایی ارزش نگرانی دارد، زیرا به ایجاد شرایط عالی برای بلایای طبیعی شدید مانند خشکسالی، طوفان ها و آتش سوزی های جنگلی از جمله بحران هاوایی که در چند روز گذشته در حال وقوع بوده است یاری می نماید.

بیل نلسون (Bill Nelson)، مدیر ناسا در این کنفرانس گفت: فقط به اطراف خود نگاه کنید و خواهید دید که چه اتفاقی افتاده است. ما سیل بی سابقه را در ورمونت داریم. ما در فونیکس و میامی گرمای بی سابقه ای تجربه می کنیم. بخش های عمده ای از کشور به وسیله دود آتش سوزی پوشیده شده است و البته آنچه در لحظه در حال تماشای آن هستیم فاجعه ای است که در هاوایی اتفاق افتاده است.

اشمیت با اشاره به این نکته که موقعیت های محلی در جزیره مائویی هاوایی وجود دارد که به خطر آتش سوزی یاری می نماید، مانند مزارع شکر رها شده و علف های غیر بومی، شرح داد که گرم شدن کره زمین قطعا در اینه مورد نقش دارد. برای مثال، تغییرات آب و هوایی طوفان ها را مجبور به حرکت به سمت شمال نموده است که منجر به بارش کمتر در این جزیره و ایجاد شرایط خشک تر شده است.

اشمیت می گوید: به طور کلی، تغییرات اقلیمی نوعی تهدید برای ایجاد آتش سوزی های جنگلی به شمار میرود.

در آینده، ناسا میخواهد تا درک دقیق تری از تغییرات آب و هوایی در ایجاد این آتش سوزی های هاوایی به عنوان یک دلیل خاص و اولیه داشته باشد که هنوز به طور رسمی اعلام نشده است.

بحث روز دوشنبه بعلاوه به تاثیرات تغییر آب و هوا بر سلامت دریایی پرداخت. کارلوس دل کاستیلو (Carlos Del Castillo)، رئیس آزمایشگاه اکولوژی اقیانوس در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در این کنفرانس گفت: اقیانوس ها حدود 90 درصد از گرمایش جهانی را تجربه می نمایند. هنگامی که اقیانوس ها گرم می شوند، آب منبسط می گردد. هنگامی که آن را با ذوب شدن یخ در خشکی ادغام کنید، سطح دریا ها افزایش خواهد یافت.

پیامد های چنین افزایش سطحی که با گذشت سال ها شتاب می گیرد شامل سیل و حتی فرسایش سواحل است. کاستیلو (Castillo) ساحل میامی فلوریدا را مثال زد. او گفت: آن ها سیل های ساحلی مکرر را تجربه نموده اند، پنج برابر بیشتر از آنچه 50 سال پیش تجربه می شد.

کاستیلو بعلاوه به این واقعیت اشاره نمود که باتلاق های لوئیزیانا در حال ناپدید شدن هستند و تاکید نمود که چرا باید از مرگ صخره های مرجانی و علف های دریایی نگران باشیم.

او گفت: متاسفانه، صخره های مرجانی نمی توانند از جای خود بلند شده و دور شوند؛ بنابراین باید در جای خود بمانند و گرمایش جهانی را تجربه نمایند. 25 درصد گونه های دریایی با مرجان ها ارتباط دارند. آن ها به علم پزشکی یاری می نمایند. آن ها به معیشت میلیون ها نفر یاری می نمایند. آن ها از خط ساحلی در برابر موج های جزر و مدی و طوفان محافظت می نمایند.

ماموریت آینده ناسا به نام PACE که سرواژه کلمات پلانکتون، آئروسل، ابر و زیست بوم اقیانوسی است، بارقه ای از امید را بر این شرایط می تاباند.

این برنامه که یکی از بسیار راه چاره های آب و هوایی است که آژانس فضایی ناسا روی آن کار می نماید، قرار است در سال 2024 با پرتاب یک کاوشگر شروع گردد و برای شناسایی تغییراتی مانند رنگ اقیانوس ها، داده هایی ارسال کند.