گرگ های سفید در دره فرنگی - وبلاگ اخبار جدید

به گزارش وبلاگ اخبار جدید، شاهکار عظیم زنوزی محکومیت 820 هزار دلاری باشگاه در پرونده کوین کنستانت است.

سام ستارزاده| واگذاری تراکتور به مالک ثروتمندی همچون محمدرضا زنوزی می توانست نقطه عطفی در تاریخ باشگاه داری فوتبال ایران باشد. تئوری مالک خصوصی، دولت نیست که سود و زیان باشگاه برایش مهم نباشد پیش تر در راه آهن، سیاه جامگان، پدیده سابق و استیل آذین فقید با شکست روبرو شده بود. اما پشتوانه مردمی سرخ های تبریزی و تجربه نسبتاً پیروز زنوزی با گسترش فولاد، فوتبال دوستان تبریزی را چشم انتظار تحقق وعده های دهان پرکن مرد ماجراجوی شهر گذاشته بود؛ وعده هایی که جذاب ترین آنها، جذب بازیکنان خارجی بود که لیگ برتر نظیر آنها را پیش تر به خود ندیده بود.

اما کارنامه دو سال گذشته اخیر خارجی های تراکتور بیشتر به لیست اخراجی ها شباهت دارد تا لیست خارجی ها. در دو فصل گذشته 11 بازیکن و 3 سرمربی خارجی به واسطه منابع مالی سرشار آتا زنوزی به تبریز پای گذاشتند اما از میان تمام آنها تنها ویلیان میمبلا و عکاشه حمزاوی امروز تراکتوری باقی مانده اند که حمزاوی در همین زمستان تراکتوری شده و میمبلا که در ابتدای فصل اولین فوتبالیست پرویی تاریخ تبریز شد، از نیم فصل در کنار شاگردان الهامی نبوده و شاید هیچ گاه به دره گرگ ها بازنگردد.

در میان این سیاهه اسامی، موارد سرسام آوری به چشم می خورد. به طور مثال هری فوریستر که هافبکی با سابقه حضور در گلاسکو رنجرز اسکاتلند بود، در پنجره تابستانی سال گذشته به تراکتور پیوست، پیش از بسته شدن همان پنجره به ماشین سازی قرض داده شد و پیش از پاییز به بهانه عروسی خواهرش از ایران رفت و دیگر برنگشت.

سلیو سانتوس، مدافع سابق تراکتور در لیگ چهاردهم، پس از یک نیم فصل خانه نشینی و در پیش فصل امسال به تیم سابقش در لیگ ایران بازگشت، ولی به یک ماه نکشیده تعیین شد مصدومیت چندماهه او هنوز بهبود نیافته و همچنان شرایط بازی حرفه ای را ندارد!

این بی ثباتی عظیم در جذب بازیکن خارجی در اواخر سال گذشته ابعاد وحشتناک خود را رو کرد؛ نه تنها برای پرشورهای تبریزی، بلکه برای شخص مالک باشگاه . آنتونی استوکس و هری لی اروین، 2 مهاجم بریتانیایی علی رغم عملکرد فنی خیره نماینده خود، در حساس ترین برهه لیگ هجدهم به بهانه افسردگی تراکتور را رها و باشگاه را محکوم به پرداخت غرامت کردند. اروین که تا آخر فصل پایش به توپ نخورد، 100 هزار دلار به سود خود حکم برید و استوکس که با منت کشی و التماس بازگشت و هیچ گاه برای تراکتور آن استوکس گلزن اول فصل نشد، 400 هزار دلار.

شاهکار عظیم زنوزی اما محکومیت 820 هزار دلاری باشگاه در پرونده کوین کنستانت بود. در ایران این رقم بدهی به تنهایی می تواند کمر هر باشگاهی غیر از تراکتور را بشکند، اما افسوسِ این پرونده در رقم هنگفت آن نیست، بلکه در آن است که کوین کنستانت، هافبک سرشناسی با سابقه بازی برای میلان، کاپیتانی تیم ملی گینه و گلزنی به تیم ملی کشورمان در تهران در سال 2013، به خاطر مشکل قلبی خود هیچ گاه عطش طرفداران تراکتور برای پابه توپ شدنش در لیگ برتر را پاسخ نداد.

قابل تأمل است که نسخه هایی از اشتباهات رایج در باشگاه های دولتی کشور در تراکتوری که مالکش باید به خاطر منفعت مالی خودش هم که شده دلسوز آن باشد، رخ می دهد. عدم توجه لازم به عقد قرارداد منوط به تست پزشکی، دادن دست بالا به بازیکن به طوری که حتی به او اجازه ترک بی موقع باشگاه و دریافت کامل حقوق و غرامت از آن را می دهد و تکیه بیش از حد به دلال های معلوم الحالی که پای بازیکنان مصدوم را به پای برگه های قرارداد نجومی زنوزی باز می نمایند، پاشنه آشیلی برای تراکتور ساخته که حتی در روزهایی که دلار آمریکا بیش از 16 هزار تومان قیمت می خورد، می توانست نقطه قوت تیم پرطرفدار تبریزی باشد.

گرگ سفید (نماد تراکتور) پس از روی کار آمدن زنوزی، قدرت رویاپردازی اش را خیلی زود بازیافت. سکوهایش را دوباره پر از غوغا و هیجان دید. اما حالا با یک واقعیت روبرو شده؛ اینکه اگر یک باشگاه از قدرت مدیریت و حرفه ای گرایی بی نصیب باشد، گنج قارون هم برای آن جام به ارمغان نمی آورد.